Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Non risu potius quam oratione eiciendum? At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? Tuo vero id quidem, inquam, arbitratu. Cum sciret confestim esse moriendum eamque mortem ardentiore studio peteret, quam Epicurus voluptatem petendam putat. Duo Reges: constructio interrete. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Quorum sine causa fieri nihil putandum est.

At vero Callipho et post eum Diodorus, cum is alter
voluptatem adamavisset, alter vacuitatem doloris, neuter
honestate carere potuit, quae est a nostris laudata maxime.

[redacted]tilio Rufo, cum is rem ad amicos ita deferret, se esse
heredem Q.

Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem. Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Quod autem meum munus dicis non equidem recuso, sed te adiungo socium. Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Quam si explicavisset, non tam haesitaret. Nam prius a se poterit quisque discedere quam appetitum earum rerum, quae sibi conducant, amittere. Quam nemo umquam voluptatem appellavit, appellat;

Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus.
Non pugnem cum homine, cur tantum habeat in natura boni;
Semper enim ex eo, quod maximas partes continet latissimeque funditur, tota res appellatur.
Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis.

Stoici autem, quod finem bonorum in una virtute ponunt, similes sunt illorum;
Praeclare enim Plato: Beatum, cui etiam in senectute contigerit, ut sapientiam verasque opiniones assequi possit.
Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio.
Nec enim, omnes avaritias si aeque avaritias esse dixerimus, sequetur ut etiam aequas esse dicamus.
Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis.
Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias?

Manebit ergo amicitia tam diu, quam diu sequetur utilitas, et, si utilitas amicitiam constituet, tollet eadem.

Bork: In schola desinis.
Quibusnam praeteritis?: Quae animi affectio suum cuique tribuens atque hanc, quam dico.
Quonam modo?: Hoc dictum in una re latissime patet, ut in omnibus factis re, non teste moveamur.
An eiusdem modi?: Bork

Stoicos roga.

Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; Et non ex maxima parte de tota iudicabis? Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Nos cum te, M.